Van de week heb ik een Kokosnoot gekocht. Zo’n bruine, flink behaarde bal die voor dilemma’s zorgt en die goed kan stuiteren, mits je de kokosnoot met beleid op de vloer mikt.
Ja, die goede oude tijden uit mijn balloze jeugd op Curacao herleven a la minuut, met zo’n behaarde bal in mijn hand. Bovendien, kokosnoot is natuurlijk het allerbeste voor mij. Vers kokosnootwater is namelijk nog niet gepasteuriseerd en daardoor zitten er enzymen in.
Deze stoffen reinigen en repareren het lichaam. Eerst luister ik naar het klossende vocht in de kokosnoot tegen mijn schedel gedrukt. Het klossen is een soort melding dat de kokos eetbaar is. Mijn smaakpapillen reageren enthousiast en daarna verandert het gestuiter met de bruine bal in een gerichte worp tegen de vloer. De kokos hoort in tweeën uit elkaar te vallen met mijn gooitechniek.
Echter, de hele vloer ligt bezaaid met gekleurde kokos, groene en gele stukjes.
Kokos is al exotisch fruit, maar die extra kleuren hoeven voor mij niet. Als ik een stukje kokos van de vloer opraap, bereikt een muffig geur mijn neus.
Waar ik al bang voor was, gebeurt nu. De kokos is al bijna in ontbindende fase.
Rest mij niets anders dan de kokos te begraven onder het groen in de compostcontainer.
Het is niet de eerste keer. Ik tracht regelmatig bij diverse supermarkten en toko’s mijn traditionele noot te proberen. Dit met als resultaat dat ik vaak troebel, muffig kokoswater over mij heen krijg. Terug gaan met de kokos heb ik tot nu toe sinds 30 jaar dat ik in Nederland woon, maar 1 keer gedaan.
Ik denk dat er samen met mij anderen zijn, die ook niet terug gaan naar een supermarkt met de kokos in ontbindende fase.
Een enkele supermarkt lost het op met kant en klare, stukjes opgepoetste kokos in een transparant plastic bakje. Hier is de kans groot dat conserveringsmiddel sulfiet met zijn bijwerkingen in het bakje op de loer ligt. Bijwerkingen kunnen zijn: hartkloppingen, hoofdpijn of misselijkheid. Noem maar op!
De WHO raadt aan om maximaal 0,7 mg sulfiet per dag in te nemen als volwassene. Dat is ongeveer 50 a 60 gram per volwassene. Wie houdt dat nou bij?
Ondertussen maak ik een rekensommetje:
Inkoop door supermarkt, 100 kokosnoten, waarvan 75 tegen houdbaarheidsdatum aan en in pre ontbindende fase. Verkoop 100 kokosnoten voor een normale prijs, waarvan zero retour. Tel uit je winst.
Ik praat met een vriendin over mijn heerlijke, “gezonde” harige ballen dilemma. Zij erkent het probleem met de behaarde bal, maar vindt dat zij zelf ook een probleem heeft, met haar eigen behaarde bol.
Ik kan haar probleem even niet plaatsen. Zij aarzelt even en zegt stellig; “Jij met je kokos? Ik heb een probleembal hierboven met mijn bos haar. Zet maar een aanstekervlammetje bij mijn haarpunten, dan zul je zien dat dit haar synthetisch is, in plaats van het beloofde mensenhaar. Ik ging ervan uit dat het natuurlijk haar was, toen ik het kocht, dat stond op het kaartje”, gaat ze verder. “Terugbrengen is geen optie, ze accepteren geen retour, geen één van die haarwinkels “. “Natuurlijk ga ik dit niet van de daken schreeuwen, het is mijn hoofd, prive enzo,” vervolgt ze. “De synthetische wereld van de haarmafia, laten wij het daar maar eens over hebben. Die vangt veel geld met nepproducten zolang niemand de mond open durft te doen om te klagen”. “Mag ik er over schrijven dan?”, vraag ik haar. “Ja zolang je maar mijn naam niet noemt”.
Mijn kokosdilemma raakt op de achtergrond. Het gesprek krijgt een rare wending. Van kokos naar haar, raar maar waar.
Sharynne Martijn